“پدر” تنها قهرمان بود!
عشــق، تنـــها در
“آغوش مادر” خلاصه میشد!
بالاترین نــقطه ى زمین،
“شــانه های پـدر” بــود!
بدتـرین دشمنانم،
“خواهر و برادر” های خودم بودند!
تنــها “دردم”،
زانو های زخمـی ام بودند!
تنـها چیزی که “میشکست”،
اسباب بـازیهایم بـود!
ومعنای “خداحافـظ”، تا فردا بود.