اگر هنوز به دنبال تعریفی معین از خوشبختی هستی، برای آنکه زودتر بدان دست پیدا کنی، در مسیر اشتباهی گام گذاشتی. خوشبختی تعریفی واحد و یا مسیری مشخص که بتوان آن را ترسیم کرد ندارد. به زبان دافنه دوموریه خوشبختی چیزی نیست که بخواهی آن را به تملک خود درآوری. خوشبختی کیفیتِ تفکر است، حالت روحی‌ست. اگر گمان می کنی که خوشبختی یعنی زیستن را به گونه ای تجربه کنی، که روز هایی استثنایی برای خودت رقم زده باشی، باز هم در اشتباهی چرا که تا به خود آیی خوشبختی مثل یک حباب به آنی می ترکد. خوشبختی یعنی استمرار عزیز، استمرار در هزاران تلاش کوچک در مسیر جستن اهدافی آرمانی، در رنج های درونی خودمان در دغدغه هایی که هرگز از پس گوشه ذهن مان پاک نمی گردد. وقتی آن ها را می یابی، وقتی آن ها را به سر انجام می رسانی، خوشبختی دیگر آوایی گنگ و پراکنده در فضا نیست، بلکه سرمستی شگرفی‌ست که از ژرفای جانمان، دهلیز های تاریک روان مان را روشنی می بخشد. و رفته رفته تسکین پذیری شیرینی به نام آرامش در ما ایجاد می شود. شاید همچون احساس آغاز دلدادگی‌ست که بوسه ها یکی پس از دیگری محبت می زایند، جوششی از عشق پس چه باک صحبت از شکنندگی روزهایی که به سختی گذشت. به زبان گوته خوشبختی جرأت می بخشد، آری اما اگر قبل از آن جرأت درک رنج خود را داشته و در مسیر زندگی استمرار به خرج دهیم.
.
به دنبال چیزی باش که لبخند بر لبانت می آورد. اما اینکه کی ثمر می دهد یا نمی دهند تضمینی نیست، هیچوقت نبوده و این بهایی ست که برای زندگی خواهیم پرداخت.
.
مهم ترین چیز در زندگی بهنگام بودن است، گاه برای خودمان، گاه برای دیگری….
.
متن : #خشایار_شفیعی
.
.
در کامنت شما بگویید خوشبختی چه مفهومی دارد؟